Önce arkadaslarindan siparis alarak yemek yapan, sonra belediyenin hanimeli pazarinda yemek yapip satan, ardindan küçük bir dükkanda çeyizinden kalan küçük tencere ve küçük tüp ile yemek üretimini devam ettiren kadin simdi açtigi yemek fabrikasinda 25 kisilik istihdami ile günlük 2 bin kisiye yemek yapiyor.
Aksaray Egitim ve Arastirma Hastanesinde radyoloji memuru olarak çalisirken memleketi Hatay’in yemeklerini is arkadaslarina ikram ederek tattiran Nuriye Akar, bir süre sonra arkadaslarinin israri üzerine ücret karsiliginda siparis almaya basladi.
Arkadaslarindan aldigi siparislerini evde hazirlayarak satan Nuriye Akar (54), memuriyetten emekli olduktan sonra Aksaray Belediyesi tarafindan açilan Hanimeli Pazari ile tanisti. Yine belediye tarafindan verilen yemek kurslarina katilarak basariyla tamamladiktan sonra haftada 1 gün semt pazarinda tezgah açan Nuriye Akar, Hatay mutfagina ait yemekleri satmaya basladi.
2018 yilindan 2022 yilinin sonuna kadar Hanimeli Pazarinda ürün satan Nuriye Akar, orada edindigi tavsiyeler üzerine küçük bir dükkan tutarak piknik tüpü ve çeyizinde sakladigi tencere ile ögrencilere yemek yapip satmaya basladi.
Bir süre sonra dükkanini büyüten Akar, isini de büyütme karari aldi. Organize Sanayi Bölgesinde açtigi yemek fabrikasi ile endüstriyel yemek ve tabildot yemek satisina baslayan Nuriye Akar, fabrika bünyesinde 25 kisiyi istihdam ederek günlük 2 bin kisiye yemek yapiyor. Alisilagelmis menülerle yapilan endüstriyel yemek servisinden ayri hizmet veren Akar, tamamen dogal ürünlerle ev yemekleri yaparak bu servis anlayisini da degistirdi. Simdi ise okullar, fabrikalar ve kamu kurumlarina yemek üreten Nuriye Akar, Hanimeli Pazarinda emek veren kadinlara da örnek oluyor.
25 çalisaniyla günlük 2 bin kisiye yemek pisiriyor
Memurluktan yemek fabrikasi serüvenine geçis sürecini anlatan Nuriye Akar, her seyin arkadaslarina olan ikramiyla basladigini söyledi.
Ikramin ardindan is arkadaslarindan yogun bir talep aldigini diye getiren Akar, “Devlet memurlugundan emekli oldum. Çalistigim dönemlerde de sürekli bir seyler üretiyordum. Memleketim Hatay oldugu için biberli ekmek, içli köfte, humus yapiyordum. Bunlari is yerindeki arkadaslarima ikram ederken baktim ki maliyeti çok yüksek olacak. Sonrasinda arkadaslarim da üzüldü ve biz satin alalim dediler. Böyle basladi ufak ufak. Hiç ticareti bilmezken, yani memur zihniyeti ile baktigimiz için sonrasinda emekliligim yakindi ve emekli oldum. Sonra Aksaray Belediyesinin Hanimeli Pazari açtigini duydum. Oraya müracaat ettim ve 3 aylik kursuna katildim. Sonra da bana yer verdiler. Orada tezgah açtim ve kendi ürettigim salça, baharatlar, yöresel ürünlerimi sergiledim. Çok da güzel bir tanitim oldu ve oranin bana müsteri olarak çok faydasi oldu. Sonrasinda hanimeli bana yetmez olunca ticareti bilmedigim için önce cesaret edemedim ama küçük bir dükkan kiraladim. Burada çeyizimden kalmis küçük bir tencere, elimdeki tüm parami da dükkan kirasina verdigim için tencerem ve küçük tüpüm ile basladim. Küçük tencerem ve küçük tüpüm hala durur, onlar benim ugurum. Okul ögrencilerine yemek yaptim, yiyenler memnun kaldigi için onlar etrafa söylediler. Sonra ilk olarak kuruma 9 kisilik yemek siparisi aldim. Elim ayagima dolasti nasil yapacagim diye. Lezzetimden hiçbir korkum yoktu ama sistemi bilmedigim için endise duydum. Sistemi kisa sürede ögrendim. Yemekleri tamamen el emegi, mutfak lezzeti tadinda ürettim. Hanimeli pazari ve ardindan dükkan ve 1,5 yil dükkan isletmeciliginden sonra bu fabrikaya yolcugum böyle basladi.
Su anda fabrikada 25 kisi istihdam ediyorum. Su anda geldigim konum bin 800 - 2 bine yakin müsteriye yemek veriyorum. Ilk isçi aldigimda maaslari nasil öderim diye tedirgin oldum ama lezzetime güvendigim için kisa sürede iyi bir yere geldim. Fabrika yemegi çikariyorum ama yemegin içine isçilik katarak ev yemegi lezzetinde yapiyorum. Disaridan hazir ürün almadan tamamen kendimiz burada üretiyoruz. Salçasindan baharatina kadar, pastamiz ve tatlilarimiz tamamen kendi dogal üretimimiz” dedi.
Arkadasa Ikram Ile Baslayan Içli Köfte Serüveni Fabrika Açtirdi
Aksaray’da memurken evde yaptigi yemekleri is yerinde arkadaslarina ikram eden ve bir süre sonra arkadaslarinin sürekli içli köfte istedigi kadinin yemek serüveni yemek fabrikasina dönüstü.
