Bir Sesine Onlarca Kedi Kosuyor

Manisa’nin Sehzadeler ilçesindeki Ismet Inönü Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesinde Ingilizce ögretmeni olarak görev yapan 58 yasindaki 2 çocuk annesi Alev Varliakman’in 3 yil önce yavru bir kediyle baslayan kedi sevgisi, bugün 70’ten fazla kediyle kurdugu sevgi bagina dönüstü. Her gün sabah ve aksamlari kedileri beslemek ve bakimlari için okulun bahçesine gelen Varliakman, özellikle yavru kedilerin göz bakimlarini yaparken, mama yedikleri kaplari da düzenli olarak yikayarak kedilerin temiz bir ortamda yasamalarina imkan sagliyor. Kedilere bir nevi annelik yapan Varliakman’in geldigini gören kediler, Alev ögretmenin etrafini sariyor. Kedilerin beslenme ve barinma kadar sevgiye de aç olduklarini kaydeden Alev ögretmen, her bir kediye çocuklarina gösterdigi sefkatle yaklasiyor.

"Her sey 3 yil önce yavru bir kediyle basladi"

Her seyin 3 yil önce yavru bir kediyi beslemeye baslamasi ve sahiplendirmesiyle basladigini anlatan Varliakman, “Bu hikaye 3 yil önce okulumuza gelmis olan 3 aylik kadar bir kedi vardi. Onu besleyerek basladim. Daha sonra bu kediyi esini Covid’ten kaybeden arkadasim vardi, ailesinin yanina Kahramanmaras’a yerlesti, okulumuza geldiginde o kediyi ona sahiplendirdim. Çok uysal ve güzel bir kediydi. O kediyle öyle bir bag kurmusuz ki, o kedi Kahramanmaras’a gitti ve 2 ay sonra çok büyük bir hastalik geçirdi. Kilo kaybi vardi ve her tarafi yara olmustu. Ben de bunun vicdan azabini duyarak, ki aklima geldikçe hala duygulaniyorum. Onu hiç tereddüt etmeden müdürümüzden izin alarak, 13 saat direksiyon sallayarak bir gün içerisinde Kahramanmaras’a gittim. O kediyi aldim geldim, tedavisini yaptirdim, 13 saatte geri döndüm. Bunu yaparken de sadece 2 saatlik bir dinlenme ile bunu yaptim. O kedi su anda benim evimde. Sahiplendigim ve evimde olan kedi. Onunla baslayan bu kedi sevgisi, okuldaki kedilere yemek vererek devam etti” dedi.



Tedavilerini yaptiriyor, besliyor, bakiyor, kisirlastiriyor

Okul bahçesindeki en az 70 kedinin bakimini üstlendigini kaydeden Varliakman, “Bu duyarlilik çok fazlalasinca sokakta gördügüm hastalikli, kaza geçirmis, yaralanmis yavru kedileri daha korunakli olarak buraya aldik. Fazla maddi gücümüz olmadigi için finansini kendimiz karsiladigimiz için sokakta buldugumuz malzemelerle onlara yuva yaptik. Içlerine yalitimlar yaptik. Kisin sogugu, yazin sicagi geçirmesin diye. Her hafta içlerine koydugum esyalari, yataklari yikiyorum. Bu yataklarin yapiminda bana okulumuzdaki Giyim Ögretmenimiz Serpil hoca yardim ediyor. Mamalarini aliyoruz. Bu mamalari yine kendimiz karsiliyoruz. Tedavi ücretlerini de karsiliyoruz. Büyüksehir Belediyesine ait Mini Patiler’de de bu kedilerimizi 6 aylik olduktan sonra kisirlastiriyoruz. Su ana kadar 50-60 kediyi kisirlastirdik. Burada sadece çok küçük olan yavru kediler kisir degil. Böyle bir çalisma yapiyoruz ve bu bana hayat veriyor. Bunu karsiliksiz yapiyoruz ama buradaki sayi artikça bunlara bakim gücümüz azaliyor. En nihayetinde bir ögretmenim ve ben bunlari sadece ögretmen maasimla tek basima yapiyorum. Kedilerimiz sayamayacagimiz kadar çogaldi. Okulun alt bölümlerinde de yavru ve anneler var. Toplamda en az 70 kedi vardir okulumuzun bahçesinde. Onlar doymadan ben doyamiyorum. Onlarin tek istegi sevgi” seklinde konustu.