Aldığı tehditler sonucu, yaşadıklarını kimseye anlatamayan N.Ş., 18 yaşına geldiğinde çalışmaya başladı. Bir süre sonra da evlilik yapan N.Ş.'nin bir çocuğu oldu. Kısa süreli evliliğin ardından boşanan N.Ş., arkadaşı Filiz Z. ile aynı evde kalmaya başladı. Geçimini, günlük temizlik işlerine giderek sağlayan N.Ş., aile içerisinde maruz kaldığı taciz ve istismar olaylarının travmasından kurtulamadığı için yaşadıklarını Filiz Z.'ye anlattı.
Arkadaşından cesaret alan N.Ş., savcılığa gitti.
“BU DÜNYADA HESAP SORULMASINI İSTİYORUM”
Ağabeyleri hakkında suç duyurusunda bulunup yaşadıklarını psikolog eşliğinde yapılan savcılık sorgusunda anlatan N.Ş, uğradığı cinsel istismarın sayısını bile hatırlamadığını belirterek, “Ağabeylerimin gereken cezalarını almalarını istiyorum. Bu dünyada hesap sorulmasını istiyorum.” dedi.
“ÇOCUK AKLIMLA ANLAMADIM”
Henüz 7 yaşımdayken, iki ağabeyimin de yüzeysel ve görsel olarak tacizine uğradım diyen N.Ş, şunları söyledi:
“İlk başta çocuk aklımla anlamadım. Büyüdükçe durumu algılamaya başladım. Anladıkça hayatım mahvolmaya başladı. En büyük ağabeyim beni fiziksel anlamda taciz etmeye devam etti. Defalarca tecavüze uğradım. Şiddete uğradım, Tehdit aldım. Bunları yaşadıkça ben içime kapandım.
“ANNEME SÖYLEMEYE ÇALIŞTIM”
Bir gün cesaret edip anneme söylemeye çalıştım. Bana, “Yalan söylüyorsun.” dedi. Olayları geçiştirdi. Beni hiçbir zaman evde insan yerine koymadılar. O evde bir hizmetçiymişim gibi davranıyorlardı.
“KİMSE İNANMAYINCA SUSMAYA BAŞLADIM”
Tecavüzler devam ediyordu. Tecavüzü her söylemeye çalıştığımda ağabeylerim beni dövüp, tehdit ediyordu. “Seni öldürürüm.” diyordu. Bana kimse inanmayınca susmaya başladım, kaçmaya çalıştım. İşe başladım, ağabeylerim evdeyken eve girmemeye çalıştım. '18 yaşımda kurtulurum' diyerek, işe girip, çalışıyordum. Kendimi öldürme noktasına kadar geldim. İntiharı denedim, olmadı. Annemin çalıştığı saatlerde bana evde tecavüz etmeye devam ettiler. Bu durum 18 yaşıma kadar sürekli devam etti. Şöyle söyleyeyim, ben sayısını hatırlamıyorum. Gördüğüm şiddet ve cinsel istismarın sayısını hatırlamıyorum.
“ÖLDÜRÜLMEKTEN KORKTUM”
Ağabeyim, ‘Senin dediğine mi inanacaklar, benim dediğime mi inanacaklar?' diyordu bana. Ben böyle hep susmak zorunda kaldım. Bu durum ta ki yakın arkadaşım Filiz'le tanışana kadar. Durumu arkadaşıma anlattım yakın zamanda. Karakola gidip olayları anlattım. Şikayetçi oldum. Tecavüze uğradığım süreç içinde hiç şikayette bulunamadım. Çünkü korktum. Öldürülmekten korktum. 18 yaşımda tecavüz kesildi, evde durmamaya çalıştım. Ben o süreçten sonra kadınlığımı unuttum, dişiliğimi unuttum. Bir erkek gibi devam ettim. Böyle mücadele etmeye çalıştım.
“BU DÜNYADA HESAP SORULMASINI İSTİYORUM”
19 yaşımda aynı şeyleri yaşamamak için evden kaçtım. Başka birine sığınmaya çalıştım. Bir evlilik geçti başımdan. Anne oldum. Benim asıl savaşım anne olduktan sonra başladı. Kız evladım var. Ben bunları, başkaları da aynısını yaşamasın, diye anlatıyorum. Yaşıyorsa da korkmasın, söylesin, savaşsın diye anlatıyorum. Bana tecavüz eden ağabeylerimin gereken cezalarını almalarını istiyorum. Bu dünyada hesap sorulmasını istiyorum. Bir nebze olsun içim rahatlayacak.'
“SESSİZLİĞİ DİKKATİMİ ÇEKİYORDU”
Arkadaşının yaşadıklarını anlatan Filiz Z. ise, “Tam olarak onun hayatını bilmiyordum. Sadece, sessizliği benim dikkatimi çekiyordu. Bir şey yaşamış ama bunu bana söyleyemiyordu. Defalarca sordum, anlatmadı. Bir akşam kendisine, varsa her şeyi anlatmasını söyledim. Kendisine yardımcı olma konusunda söz verdim. O zaman, yaşadıklarını anlatmaya başladı. Duyduklarım karşısında kendime gelemedim. Bir kadının yaşamak istemediği bir olay. Ben devletten, kanunlarımızdan o kişilerin cezalandırılmasını bekliyorum.” dedi.
