El Arabasında Yaşam Mücadelesi

Günlerini ağaçtan yaptırılan el arabasında geçiren Çetin'in tüm ihtiyaçlarını annesi ve kardeşi sağlıyor. Çetin, ailesinin verdiği mücadele ile yaşama tutunuyor.

Anne Eşe Çetin, AA muhabirine yaptığı açıklamada, Yılmaz'ın tedavisi için 1996 yılına kadar mücadele verdiklerini ancak baba Mehmet Çetin'in hayatını kaybetmesiyle bu süreci sonlandırmak zorunda kaldıklarını anlattı.

Geçimlerini eşinden kalan emekli maaşı ve tütün tarımı yaparak sağladıklarını söyleyen Eşe Çetin, tarlaya çalışmaya gittiklerinde Yılmaz'ı da yanında götürdüklerini, diğer oğlu Mehmet Çetin'in de motosikletine bağladığı bölmede ağabeyini gezdirdiğini dile getirdi.

Tüm zorluklarına rağmen şikayetçi olmadıklarını ifade eden Çetin, Yılmaz'ın da televizyonda kendisi gibi hasta kişileri gördüğünde çok etkilendiğine işaret ederek, "Kendisinden kötü durumda olanları izlediğinde, 'Ben onlardan iyiyim. Allah'a şükür' diyor" dedi.

Yılmaz'ın küçük bir çocuk gibi her şeyi ile ilgilendiklerine değinen Çetin, "Rahmetli eşimim emekli maaşıyla ve tütüncülükle elde ettiğimiz gelir ile geçinmeye çalışıyoruz. Bir kızım üniversite okuyor. Allah'a şükür, kimseye muhtaç olmadan yaşıyoruz. Doktorlar, 'Oğlumun, doğuştan beyindeki bir damarın tıkalı olduğunu, tıkalı damar açılırsa Yılmaz'ın durumunda iyileşme görülebileceğini söyledi.

Çocuğum 27 yaşında hala açılmadı. Doğumdan bu yana ayaklarını ve ellerini kullanamıyor. Ne söylediğini sadece biz anlayabiliyoruz. Onu el arabasında büyüttük, hala da el arabasında yaşamını sürdürüyor" dedi.

Yılmaz'ın tek isteğinin akülü araba olduğunu kaydeden Çetin, sözlerini şöyle sürdürdü:

"Ellerini ve ayaklarını kullanamadığı için akülü arabayı kullanamaz. Ancak bizim kullanacağımız bir araç olursa bundan büyük mutluluk duyarız. İyileşmesi için hep dua ediyoruz. Beklediğimiz bir umut. Artık tıp ilerledi. Oğlumuzun tam iyileşmeyeceğini biliyoruz. Ama en azından kişisel ihtiyaçlarını kendisi görebilecek kadar iyileşse razıyız. Bu konuda uzman olan doktorlardan yardım bekliyoruz."