Engelsiz Dostluk

Engelli Genç ve Kadınları Destekleme ve Eğitim Derneği Başkanı Fehmi Doğan (51) ile S.S. Ege Tüm Engelliler Çevre Kültür ve İşletme Kooperatifi Kültür Sanat ve Organizasyondan Sorumlu Yönetim Kurulu Üyesi Levent Özmen (42), engel tanımayan dostluklarını on yıldır sürdürüyor. Hayatın neredeyse her alanında birbirini tamamlayan engelsiz dostlar, engellendikleri durumlarda birbirlerine göz ve ayak oluyor. Sıkı dostlar, gezmeye çıktıklarında engelleri tek tek aşıyor. Özmen, Doğan’ın yönlendirmesi ile arkadaşını tekerlekli sandalye ile gezdiriyor. Doğan ise Özmen’in göremediği güzellikleri bir bir anlatıyor ve en yakın dostunun o güzellikleri kalp gözüyle görmesini sağlıyor.

“O BANA AYAK, BEN ONA GÖZ OLUYORUM”

15 yaşından bu yana sandalyeye bağlı yaşadığını ancak mücadeleye devam ettiğini söyleyen Doğan, “Hiçbir zaman mücadeleden vazgeçmedim pes etmedim. Sürekli faaliyette bulunmak zorundayım. Eğer eve kapanırsam kendimi kaybederim. Hayat devam ediyor. Yaşamak ve mücadele etmek güzel. Levent ile çok iyi bir dostluğumuz var. Birbirimizi zamanla daha iyi tanıdık. Dertlerimizi birbirimize anlattık. Sürekli beraberiz. O bana ayak, ben ona göz oluyorum. Ben engellendiğimde o bana yardımcı oluyor, o engellendiğinde ben ona yardımcı oluyorum” dedi.



“BİRBİRİMİZİ TAMAMLIYORUZ”

Özmen ile dışarı çıktıklarında çevrede gördüklerini dostuna aktardığını kaydeden Doğan, “Sahile çıkınca gördüklerimi ona anlatıyorum. O da çevreyi, renkleri soruyor. ‘Sağımda ne var, solumda ne var?’ diye soruyor. Önümüzde kaldırım ya da araba olduğunda Levent’e söylüyorum, ona göre hem sandalyeyi hem de kendini ayarlıyor. Birbirimizi bu şekilde tamamlıyoruz. Eksikliklerimiz, birbirimize artı oluyor. Çoğu kişi Levent’in görme engelli olduğunu fark etmiyor. Fark ettiklerinde ‘sen bedensel engelli, o görme engelli nasıl oluyor?’ diye soruyorlar. ‘Birbirimizi tamamlıyoruz’ diyoruz” diye konuştu.



“DÜNYAYA AÇILAN KAPIDAN BİRLİKTE GEÇİYORUZ”

20 yaşında gözlerini kaybeden Levent Özmen ise, gözün dünyaya açılan kapı olduğunu belirterek sözlerini şöyle sürdürdü: "Ama o kapıdan geçmek için bir de ayak lazım. Fehmi ile birbirimize göz ve ayak oluyoruz. Ben ayak oluyorum, o göz oluyor. Birlikte o kapıdan geçiyoruz. O beni otobüs durağına bırakır, bazen hava yağmurlu olduğunda yanıma gelir beni alır. Ben de Fehmi ile yürürken çok rahatım çünkü biliyorum ki kafamı çarpacağım bir yer olduğunda bana söyleyecek. Göz neyi görüyorsa bana anlatmaya çalışıyor. Birçok şeyi birlikte paylaşıyoruz.”

“KİMSE GÖRMEK İSTEMEYEN KADAR KÖR DEĞİL”

Doğan ile farkındalık oluşturmaya çalıştıklarını da sözlerine ekleyen Özmen, şunları söyledi: “Bazen insanlar benim görmediğimi anlamıyor. Neden anlamadıklarını anlamıyorum ama demek ki kimse görmek istemeyen kadar kör değil hayatta. Tam bakmıyorlar demek ki. Bakmak görmek değildir. Bizim bu farkındalığı en çok engelli arkadaşlarımızla oluşturmamız gerekiyor. Hep ah, vahlarla, yazıklarla gidiyoruz. Engelli arkadaşlarımızın da bizim gibi dışarı çıkması gerekiyor.”