Güdül'de Leblebicilik Yok Olma Noktasına Geldi

Güdül’de nesilden nesile geçen leblebicilik, ailenin son kuşağı olan İsmail Altındağ’ın kendi imalathanesinde devam ediyor. Leblebici esnafının son yıllarda yaşanan olumsuz gelişmeler nedeniyle birer birer kepenk kapatmak zorunda kalmasıyla Güdül’de tek leblebi üreticisi olan İsmail Altındağ, "Koşullar bu şekilde devam ederse biz de kapatacağız" diye konuştu.

"Güdül’de leblebi imalatçılığı çok meşhur iken, bugün yok olma noktasına geldi" diyen Altındağ şunları söyledi:

" Üretim artık eskisi gibi değil. Leblebiciler Sokağı’ nda 35-40 civarında leblebici varken, bugün yalnızca biz kaldık” diye vurgularken “Zamanında zorluklarla mücadele adına birlik olup bir kooperatif kuramadık. Dolayısıyla leblebi imalatı yapan arkadaşlarımızın hepsi çekildi. Ben ve kardeşim Cengiz Altındağ artık mesleğimizin sonuna yaklaştık. Bizden sonra bu işi yapacak kimse yok.”

ÇIRAK YETİŞTİRİLMESİ KONUSUNDA DESTEK BEKLİYORUZ

Babasının bu mesleği dedesinden aldığını vurgulayan Altındağ şöyle devam etti: “ Ben de 11 yaşında okuldan çıktım, babamın yanında çırak olarak çalışmaya başladım. O zamanlar el tokmağı ile, insan gücü ile leblebi imal ediyorduk. Bugün ise 70’li yıllarda kullanmaya başladığımız makinelerle devam ediyoruz. Babamdan devraldığım mesleği maalesef ki ben çocuklarıma devredemeyeceğim. Onlar okudular, farklı sektörlerde çalışmak için gittiler. Bizler zamanında ustalarımızın yanında yetiştik, ama bugün geldiğimiz noktada ölmesin dediğimiz mesleğimizin geleceği için maalesef çırak bulup yetiştiremiyoruz. Benim yanımda çırak öğrensin ki bu sanatımız ölmesin, çoğalsın. Biz de yaşlandık artık, 60 yaşıma geldim. Önceleri günde 250-300 kilo leblebi imalatı yaparken, bugün ancak 100 kilo leblebi imalatı yapabiliyoruz. 2 makinemiz var, biri boş duruyor. Çırak yetiştirilmesi noktasında destek bekliyoruz. Mesleğimiz kalkınsın ki, bu lezzetli Güdül leblebisinden mahrum kalınmasın. Asırlık leblebiciler sokağında bir imalatçı olarak biz kaldık. Leblebiciler sokağındaki dükkanlar ve imalathaneler şimdi boş. Biz de yaklaşık 200 yıllık imalathanemizi kapatıp gittik mi artık Güdül’de leblebi imalatı olmayacak. Burada asırlık leblebicilik bitecek."

“ÇİĞ NOHUT BİRDENBİRE LEBLEBİ OLMAZ”

Leblebiciliğin çok zor bir meslek ve el emeğine dayalı meşakkatli bir üretim sürecine sahip olduğunu söyleyen Altındağ, "Leblebi bakır tavada odun ateşinde kavrulduğu için lezzetli oluyor" şeklinde konuştu.

Nohutu leblebi haline getirebilmek için bir ay boyunca birçok işlemden geçirdiklerini ifade eden Altındağ, nohuttan leblebiye giden üretim süreci ile ilgili şu bilgileri verdi:

"Çiğ nohut birden bire leblebi olmaz. Nohut bir ayda 15-20 aşamadan, işlemden geçtikten sonra son haline; yani leblebi haline gelir. Nohut önce elekten geçirilerek, pişirilir. Üç dört gün dinlendirilir. Ardından bir kez daha pişirilir. Toprak sergide 15-20 gün dinlendirilir. Ardından teknede ıslatılır. Üstü bezle örtülerek bir gün bekler. Ondan sonra tavada kavrulur. Kavrulmanın ardından ayrı bir makinede hem kabuklarından hem de sınıf sınıf ayrılır. Bu iş devamlı bir takip ister. Leblebi üretimi devamlı bir devir daim halindedir. Nohutun varsa sürekli bir akış devam eder."

Geçmişte ülke genelindeki leblebi üretiminde ve ticaretinde Güdül leblebisinin çok önemli bir yer tuttuğunun altını çizen Altındağ, "Ankara en büyük pazarımızdı. Ankara Kalesi giriş kapısı At Pazarı’ndaki Çan Saati’nin olduğu yere Güdül’den 20 ton leblebi giderdi haftalık. Oradan Ankara’nın yanı sıra tüm ilçelere ve yakın illere dağılırdı. Bugün ise Ankara’da sadece bir noktaya gönderiyoruz" dedi.

Güdül’de Leblebicilik mesleğinin yok olmaması için destek isteyen Güdül Esnaf ve Sanatkarlar Odası Başkanı Nafiz Özyılmaz ise leblebi üretiminin son temsilcisi İsmail Altındağ’dan sonra mesleğin yok olacağını söyleyerek şu değerlendirmeler de bulundu:

"Güdül’de yok olmaya yüz tutmuş leblebicilik mesleğini yeniden canlandırmak için en kısa sürede harekete geçmek gerekiyor. Leblebicilik sektörünün yeniden canlandırılması Güdül ekonomisine de önemli katkı sağlayacak."