Kızılay'daki Saldırıda Yaralanan Otobüs Şoförü Görevine Başladı

Kızılay Güvenpark yakınında 13 Mart 2016’da bomba yüklü araçla gerçekleştirilen saldırıda yanan ve kullanılamaz hale gelen EGO otobüsünün şoförü Necati Yılmaz da yaralanmıştı. Yaralı olmasına rağmen patlamadan etkilenen başka bir otobüsteki yolcuların tahliyesine yardımcı olan Yılmaz, can pazarının yaşandığı dehşetin ortasında kalmıştı. 284 Esertepe-Kızılay hattında servis yaptığı gün patlamanın meydana geldiğini ifade eden Yılmaz, patlamanın etkisiyle otobüsün camından fırladığı için şans eseri hayatta kaldığını söyledi.

Yaşananlardan dolayı çok üzgün olduğunu, hayatını kaybedenlere bir kez daha Allah’tan sabır, yaralılara acil şifalar dileğini belirten Yılmaz, “Yaşananlar dehşet verici, gerçekten çok üzgünüm. 7’den 77’ye herkese hizmet ettiğim, çok severek yaptığım bir mesleğim var. Amirlerim istemem halinde başka bir görevde çalışabileceğimi söylediler. Ama ben yine aynı işi, otobüs şoförlüğü yapmak isteğimi söyledim” dedi.

Görevin kutsal, hizmetin sınırsız olduğunu, çalışmaktan da çekinmediğini belirten Necati Yılmaz, şunları söyledi:

“Bu tip olaylar karşısında korkmamalıyız. Korkunun yaşamımızı elimizden almasına izin vermeden, sevdiklerimiz, çevremiz ve işimizle hayatımıza devam etmemiz gerekiyor. Ben de tedavimin ardından hayatımda ve işimde kaldığım yerden yaşamaya devam edeceğim.”

Patlamanın ardından gerek hastanede, gerekse evde geçirdiği istirahat süresince başta Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Melih Gökçek olmak üzere EGO Genel Müdürü Balamir Gündoğdu ile tüm amir ve arkadaşlarının yoğun desteğini aldığını vurgulayan Necati Yılmaz, herkese sonsuz teşekkür ettiğini, yalnız olmadığını görmenin hem kendisini hem de ailesini çok mutlu ettiğini söyledi.



Patlamanın etkisiyle havalanan otobüsün düşmesi esnasında otobüsün sol camından dışarı fırlaması sayesinde hayatta kalan Yılmaz, yaşadıklarını şöyle anlattı:

“Patlamadan sonra bir süre bilincim yerindeydi. Benim aracın önündeki halk otobüsünün kapıları kapalıydı ve içeriden bağıran insanların sesleri geliyordu. Aniden halk otobüsünün kapısı açıldı ve açılan kapıdan bir bayan basamaklarda duruyor ve çığlık çığlığa bağırıyor, inme cesareti gösteremiyordu. Ben halk otobüsünün ön kapısına yöneldim ve kimsenin korkmaması gerektiğini, sakin bir şekilde çıkılabileceğini söylemeye başladım. Birkaç yolcu çıktıktan sonra ben kulak arkası ve boynum civarında kanamam olduğunu hissettim. Daha fazla dayanamadığımı, gözlerimin karardığını fark edince Milli Eğitim Bakanlığı duvarının yakınında bir yerde diz çöküp kaldığımı anımsıyorum.”