Korali Okuyucusuyla Bulustu

Sair, Yazar Emekli Egitimci Mevlüt Kirnapçi, Zonguldak Kültür ve Egitim Vakfi (ZOKEV) yayinlari arasinda çikan son Kitabi “Koarali”yi okuyucusuyla bulusturdu. Kitabin TMMOB Maden Mühendisleri Odasi Lokali’nde yapilan söylesi ve imza gününün açilis konusmasini yapan ZOKEV Yönetim Kurulu Baskani Kürsat Cosgun, “Daha önce yine burada yazdigi kitaplariyla ilgili söylesilerden gayet yakindan tanidigimiz Mevlüt Kirnapçi hocam ile yine bir aradayiz. “Korali” romani çikali ve okuyucu ile tanisali epey bir zaman oldu. Ama biz ZOKEV olarak salgin nedenlerinden dolayi söylesi ve imza günlerine zorunlu olarak ara vermek zorunda kaldik. Mevlüt Hocami burada olan herkes taniyor; egitimci, sair, yazar, folklor arastirmacisi, köse yazari, tiyatro yazari ve aktivist. Yazdiklariyla, yaptiklariyla her yönüyle kentimize isik yayan bir aydin” dedi.

Ardindan söz alan Mevlüt Kirnapçi konusmasinda su ifadelere yer verdi: Ilk siirimin yayinlanmasindan bugüne degin geçen 38 yildir edebiyat dünyasinin içindeyim. Bu zaman zarfi içerisinde edindigim deneyimimi tek cümlede kurmam gerekirse, “Aslolan okuyucudur, gerisi hikayedir.” derim. Bu cümleyi “Mesede Inecek Var” adli romanimi yazdiktan sonra kullanmaya basladim. “Korali” adli romanima okurlarin ilgisi beni de sasirtti. “Mesede Inecek Var” ile “Korali” arasinda birbirinden kopmayan iliskileri var. “Mesede Inecek Var” romanimi yazmak için 15 yil geceli gündüzlü ugrastim. Kitapta tek bir dilbilgisi hatasi var, o da romanin ilk sayfasinda. Romanimin bir sentez kitabi olmasini istiyordum. Biraz iddiali olacak ama “Yasar Kemal, Fakir Baykurt, Gabriel Garcia Marquez, Stendhal gibi romancilarin sentezini yapacagim.” dedim. Sentezini yapacagim bu dört yazar dünya edebiyatinin yapitaslarini olusturuyordu. “Mesede Inecek Var” romanim okurlar tarafindan ilgiyle okundu. Bu kadar ilgi görecegini ben de beklemiyordum. “Mesede Inecek Var”da gölgede kaldigini düsündügüm tek bir karakter vardi: Korali. Ona hep haksizlik ettigimi düsündüm. Romanda ana karakter olmasi gerekirken, kitabin oylumu, okunabilirlik sinirlarinin disina tasar endisesiyle zayiflatilmis olarak yer aldi. Çünkü kitapta Koraliyi o karakterde barindirmak gerekiyordu. “Mesede Inecek Var” romanimin yayina hazir oldugunu paylastigimda Izmir’de yasayan Kazime Hanim; “Çocuk, 86 yasindayim, ölecegim; lütfen elini çabuk tut.” diye yaziyordu. Kitabi okuyup geri döndügünde artik ölebilecegini söylüyordu. Bu benim için müthis bir duyguydu. Söylesinin basinda da söyledigim gibi “Aslolan okurdur; gerisi hikâye.”