Oglu Için Yeniden Üniversiteli Oldu

Buket-Recep Aslan çiftinin ilk çocuklari olan minik Bahadir, 4 Mayis 2019 tarihinde Izmir’de dünyaya geldi. Bahadir’i kucaklarina almanin sevinç ve heyecanini yasayan Aslan çifti, bebekligin ilk aylarinda Bahadir’da bazi sikintilar oldugunu fark etti. Bahadir’in basini dik tutamadigini ve kas hareketlerinde farklilik oldugunu gören Aslan çifti, hiç zaman kaybetmeden hastanenin yolunu tuttu. Bahadir’da muhtemel bir hastaliktan süphe eden Aslan çiftinin bu endisesi dogru çikti. Yapilan genetik testler ve nörolojik incelemeler sonunda, Bahadir’a henüz 20 aylikken, protein eksikligine bagli genetik bir sendrom olan ve nadir hastaliklar sinifina giren ‘Coffin-Lowry sendromu’ teshisi konuldu.

Aslan çifti, ogullarinin en iyi sekilde büyümesi için baska bir hayata yelken açti. Bu süre içerisinde Aslan çiftinin saglikli bir kiz çocuklari daha dünyaya geldi. Baba Recep Aslan, kamu görevinde çalismaya devam ederken asil meslegi fen bilgisi ögretmenligi olan Buket Aslan ise tüm gününü iki çocuguna ayirmaya basladi.

Aslan çifti, bu süreçte Bahadir için daha iyi olacagi, ogullarinin daha rahat sosyallesecegi düsüncesiyle evlerini Karsiyaka’dan Menderes’e tasidi.

Her detayi düsündü

Bahadir’in fiziksel olarak geri kalmamasi için büyük mücadele veren Aslan, çocugunun beslenmesinden oynadigi oyunlara kadar her detaya titizlikle dikkat etti. Çocuguyla daha saglikli ve faydali bir sekilde ilgilenmek için kapsamli bir fizyoterapi egitimi almaya karar veren Aslan, IEÜ Saglik Bilimleri Fakültesi Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Bölümü’nde egitime basladi.



“Her çocukta farkli etkisi var”

“Çocuklarimiz bizim her seyimiz” diyen anne Buket Aslan, “Coffin-Lowry, dünya genelinde nadir görülen ve her çocukta farkli sekilde etki gösteren bir sendrom. Biz, ilk olarak bebeklik döneminde Bahadir’in basini dik tutamamasi sonucu bir problemden süphelenmistik. Çok detayli incelemeler, testler yapildi. Bu süreçte sürekli hastaneye gidip geldik. Uzun bir incelemenin sonucunda da Bahadir’da ‘Coffin-Lowry’ sendromunun bulundugu anlasildi. Bahadir, bu sendromun etkisi nedeniyle konusmakta güçlük çekiyor, belirli dönemlerde de 37 derece ates nöbetleri geçiriyor. Bahadir’in fiziksel yönden geri kalmamasi adina çok dikkatli davranmak zorundayiz. Örnegin; ogluma hazir gidalar yedirmiyorum, neredeyse hiç ekran izletmiyorum. Onun hareket etmesini, sosyallesmesini çok önemsiyorum. Ev yemegi yemesine, düzenli beslenmesine ve uyumasina özen gösteriyorum. Bahadir, genel olarak zaten huzurlu, neseli ve uyumlu bir çocuk. Bu konularda onunla rahat anlasiyoruz” diye konustu.

Bahadir’a asla hasta bir çocuk gibi davranmadigini söyleyen Aslan, sözlerini söyle sürdürdü: “Kizimizla oglumuz evde gayet iyi anlasiyor, çesitli oyunlar oynuyorlar. Kizim 3,5 yasinda ama kardesinin durumunun biraz farkinda. Aralarinda çok iyi bir iletisim var. Bahadir’a gösterdigimiz sevgi ve ilgi, onun sosyal gelisimini de çok olumlu etkiledi. Bahadir, benim her seyim. Onu çok seviyorum. Detayli bir fizik tedavi ve rehabilitasyon egitimi almanin Bahadir için çok yararli olacagini düsündüm. Su anda Izmir Ekonomi Üniversitesi’nde, ikinci sinifta egitimime devam ediyorum. Bahadir, sadece özel egitim ve fizik tedavi aliyor. Ben okuldayken annem ve babam da torunlariyla ilgileniyor. Üniversitede ögrendigim bilgileri, egzersiz ve uygulamalari, evde Bahadir’la deniyoruz. Bana hiç zor gelmiyor, çünkü çocuklarimi seviyorum.”

Coffin-Lowry ile ilgili Amerika Birlesik Devletleri’nde (ABD) bir dernegin bulundugunu ve oraya da üye oldugunu ifade eden Aslan, “Dernek üzerinden yurt disinda Coffin-Lowry sendromu bulunan kisilerle ve ailelerle iletisim kuruyorum. Maille ve sosyal medya araciligiyla birbirimize sorular soruyoruz, tecrübelerimizi paylasiyoruz. Bu sendroma yakalanip 60-65 yasinda olan kisiler var. Yurt disinda 22-23 yasinda beyzbol oynayanlar ve farkli sporlari yapanlar var. En büyük hedefim, Bahadir’in kendi ayaklari üzerinde duran, mutlu bir birey olarak hayata devam etmesini saglamak” ifadelerini kullandi.