(Özel) Antalya'da Covid-19 Yogun Bakim Doktorunu Gözyaslarina Bogan Olay

Antalya’da yasayan 2 çocuk annesi Ayse Düzenli (62), 4 Mart günü rahatsizlanarak Kepez Devlet Hastanesine basvurdu. Covid-19 teshisi konulan Düzenli, durumu kötülesince 9 Mart’ta yogun bakima kaldirildi, 12 Mart’ta da entübe edildi. Yaklasik 20 gün boyunca yogun bakimda covid-19 ile mücadele eden Düzenli, 31 Mart günü ise doktorlarin tüm çabalarina karsin hayata gözlerini yumdu. Ailenin yanina gelen Düzenli’nin doktoru Ayça Gümüs, aci haberi aglayarak ‘gözlerimden anlayin’ diyerek, oradan ayrildi. Esinin hayatini kaybettigini anlayan Arif Düzenli (67) ile kizi Eylem Düzenli (41) ise gözyaslarina boguldular.

“Verin ellerinizi öpeyim hocam”

Olaydan hemen 2 saat sonrasi ise Arif Düzenli, doktoru görmek istedigini hastane sekreterine bildirdi. Ailenin yanina tekrar gelen Dr. Ayça Gümüs’ün gözlerine bakan acili es, ‘Ona en son siz dokundunuz, verin ellerinizi öpeyim hocam’ dedi.

Gözyaslarina bogulup oldugu yerde dona kalan Gümüs, bir sandalyeye oturarak aglamaya devam etti. Bu sirada bir yandan annesinin acisini yasayan Eylem Düzenli, doktorun yanina gelip onu teselli etmeye basladi.

Gümüs, bu davranislardan oldukça etkilenirken, diger saglik çalisanlari da olup biteni gözleri dolarak takip etti.

Ikinci kez bir araya gelince yine gözleri doldu

Dün ise Eylem Düzenli, Kepez Devlet Hastanesinde Dr. Ayça Gümüs’ün ziyaretine geldi. Birbirilerini gördükleri anda gözleri dolan Düzenli ve Gümüs, 3 ay öncesini tekrar yasadi, birbirilerine sarilip gözyasi döktü.

“Öksürmekten konusamiyordu”

Hayatini kaybeden Ayse Düzenli’nin kizi Eylem Düzenli, yasanan duygu yüklü süreç hakkinda Ihlas Haber Ajansi’na konustu.

Düzenli, annesiyle en son yogun bakima kaldirildigi sirada telefonla konustugunu belirterek, “Öksürmekten konusamiyordu. Son görüsmemiz de o olmustu. Yogun bakimda uyanikti. Doktor hanim çok riskli bir durumda oldugunu ve her an entübe edilecegini söylemisti. Ertesi gece de entübe edildi. Yaklasik 20 gün entübede kalip ardindan hayata veda etti” dedi.



“Hayatimda ilk defa hastasini kaybedip de aglayan bir doktor gördüm”

Annesinin vefat ettigi gün babasiyla birlikte hastaneye geldiklerini ifade eden Düzenli, o anlari su sözlerle anlatti: “Babamla annem arasinda çok güzel bir es iliskisi vardi. Doktorumuzun ve diger saglik ekiplerinin ne kadar emek sarf ettigini, biz hastaneye gidip geldikçe gözlemledik. Doktorun gözlerinin içinde ne kadar sahiplendigini, ne kadar korumaya çalistigini gördük. Sahiplenilmisti annem burada. Babam da son günlerinde onu göremedigi, yaninda olmayip ellerini tutamadigi için bu yüce eller öpülür, nasil böyle bir hak ödenir duygusuyla yapti. Annemin ölümünün hemen 1-2 saat sonrasi çok duygu doluydu. Doktor hanim yanimiza geldiginde çok kötü durumdaydi. Agliyordu. Biz de agliyorduk. Ama ben hayatimda ilk defa hastasini kaybedip de aglayan bir doktor gördüm. Bu bizim için çok kiymetli ve degerli. Evet, biz hastamizi kaybetmistik, annemdi, çok aci ama benim annemin yaninda olamadigim, ellerinin tutamadigim, ona bakim yapamadigim günlerde; o ve ekibi onunla ilgilendiler. Uyanik degildi ama onunla onlar ilgilendi. Söyle de bir gerçek var ki, ondan medet, sifa bekleyen o kadar çok hasta var ki bencil olmamak lazim. Eger doktor bizim hastamizla bu kadar kötü olduktan sonra gidip de diger hastalarina sifa veremeyecekse ben tabi ki teselli etmek durumundayim. Biz kaybettik zaten. Bizim için yapilabilecek bir sey yok ama diger hastalarin sifa bekliyor olmasi çok önemliydi.”

“Saglik ordumuzun bir savasta oldugunu düsünmeliyiz”

Düzenli, saglik çalisanlarina siddet uygulanmasina tepki göstererek, “1,5 yildir önde çalisan saglik çalisanlarimiz çok büyük emek sarf ettiler. Bazi seyler yanlis gitmis olabilir ama bunlari elbette konusarak halledebilecegimizi düsünüyorum. Siddet bugüne kadar hiçbir seyi çözmemis ki; bugünden sonra çözsün. Eger ordumuz savasa girdigi zaman askerlerimize büyük özen gösterip o askerleri her türlü destegi sagliyorsak, suanda da saglik ordumuzun bir savasta oldugunu düsünmeliyiz” ifadelerini kullandi.

“Oturup elimde olmadan aglamaya basladim”

O güne tekrar dönen Dr. Ayça Gümüs ise sunlari söyledi: “Hastanin öldügünün haberini veremedim. ‘Siz benim gözlerime bakin, anlayin’ dedim. Hasta yakini anlayip hemen yere oturdu. Ben hiçbir sekilde kimseyi görmek istemedim, çünkü çok etkilenmistim. Çok zordu. Sekreter hanim beni arayip, hasta yakinlarinin benimle görüsmek istedigini söyledi.

Bu gibi durumlarda hasta yakinlarinin benimle görüsme sebebi, hastanin neden kurtarilamadigi yönünde görüsmeydi. Suana kadar yasadiklarim hep böyleydi. Gittigimde hastanin esi gözlerimin içine bakti ve ‘Verin o ellerinizi öpeyim, çünkü en son siz ona dokundunuz” dedi.

Hasta yakinin böyle bir sey demesi beni çok etkiledi. Orada sandalyeye oturup onlarla birlikte elimde olmadan aglamaya basladim. Hastanin kizi beni, ‘içeride sizin hastalariniz var, lütfen güçlü olun’ diye teselli etti. Yasayabilecegi en büyük aci aninda, beni teselli etmeye basladi.

Böyle bir seyi beklemiyordum. Bu bende bir umut oldu. Hala bizim hastalara verdigimiz degeri gören, bizim gerçekten canla basla yapabilecegimiz her seyi yaptigimizi bilen insanlarin olmasi beni umutlandirdi.”