(Özel) Fedekar Anne

Kocaeli’nin Kandıra ilçesinde yaşayan Nazan Yağız (37), 5 yaşındayken kas hastalıkları arasında en çok görülen “Duchenne Musküler Distrofi” tehisi konulan ve bu sebepten dolayı yürüyemeyen 12 yaşındaki Berat Utku’yu tedavisi ve günlük ihtiyaçlarını giderebilmesi için kucağında taşıyor. Kocaeli’nin Başiskele ilçesinde bulunan Atlantis Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi’nde devlet desteği ile fizik tedavi olan oğlunu haftanın bir günü, eğitim aldığı okuldan alan anne Nazan Yağız, kilometrelerce yürüyerek otobüs durağına ulaşıyor. Belediye otobüsü ile yaklaşık 45 kilometre süren yolculuğun ardından İzmit’e ulaşan anne Yağız, daha sonra servis yardımı ile oğlunu Başiskele ilçesinde bulunan rehabilitasyon merkezine ulaştırıyor. Kabullenemediği için tekerlekli sandalyeye oturmak istemeyen Berat Utku’yu tedavisi için her ay yaklaşık 300 kilometre boyunca kucağında taşıyan anne Yağız, tek isteğinin oğlunun yürüyebilmesi olduğunu ifade etti.



“Bu benim için çok yorucu oluyor”

Oğlunun kas hastası olduğunu öğrendiklerinde çok üzüldüklerini söyleyen Nazan Yağız, “Benim oğlum, kas hastası. Öğrendiğimizde 5 yaşındaydı. İlk duyduğumuz zaman bizim için büyük bir yıkım oldu. Hiç duymadığımız bir hastalıktı, ilk defa duyduğumuzda çok üzüldük ailecek. Doktorların hastalığının her geçen gün ilerleyeceğini, yürüyemeyeceğini söyledikleri zaman çok üzülmüştük. Halen üzülüyoruz. Tesadüfen tanıştığımız birisi rehabilitasyon merkezlerinden fizik tedavi desteği alabileceğimizi söyledi.

Bir yıldan fazla bir süredir burada fizik tedavi desteği alıyoruz. Pazartesi günleri 11 buçuk gibi onu okulda alıyoruz. Halk otobüsü ile İzmit kent merkezine kadar geliyorum. Daha sonra servis ile tedavi olması için oğlumu buraya getiriyorum. Bu benim için çok yorucu oluyor. Çünkü kucağıma alarak getiriyorum” dedi.



“Tekerlekli sandalyeden utanıyor”

Oğlunun tekerlekli sandalyeye kabullenemeyişinden dolayı tüm ihtiyaçlarını kendilerinin karşıladığını ifade eden anne Nazan Yağız, “Tekerlekli sandalyeyi oğlum hala kabullenemedi. Tekerlekli sandalyeden utanıyor. Çünkü onu herkesin dışlayacağını düşünüyor. Bu durum çok zor, onun için de öyle. Tüm ihtiyaçlarını ben karşılıyorum. Oğlumun yürümesini o kadar isterdim ki. Kabullenmek çok zor. Bunu ben kabullenemedim ki oğlum kabullensin. Hiç sınıftan çıkmıyor. Sandalyeyi kabullenemediği için kucağımızda gezdiriyoruz onu. İnşallah oğlum ihtiyaçlarını giderebilecek kadar yürür. Ben devletimize verdiği imkanlar için devletimize ve rehabilitasyon merkezimizi çalışanlarına teşekkür ediyorum” diye konuştu.