Profesör Deprem Farkindaligi Için Afet Bölgesinden Topladigi Malzemeleri Sergiledi

Güzel Sanatlar Fakültesi Dekani Prof. Dr. Mehmet Kavukcu, 6 Subat tarihinde Kahramanmaras merkezli 11 ili etkileyen depremin ardindan biraktigi büyük yikimin acisini paylasabilmek adina yeni bir performans gerçeklestirdi. Kavukcu, depremden en fazla etkilenen illerden biri olan Hatay’a giderek bu bölgelerde yikilan binalarda enkaza dönüsen çesitli malzemeleri bir araca yükleyip yolculuk yapti. Araca yüklenen malzemeler, Hatay’in kendi içerisinde barindirdigi kültürel yapisi ve yasamlarindan izler tasirken, Kavukcu yapmis oldugu yolculukta, depremde enkaza dönüsen esyalarin barindirdigi yogun duygu durumuyla dogayi ve sanati yüzlestirdi.

Kavukcu, Hatay’da bulunan ev ve is yerleri gibi farkli mekanlardan topladigi enkazlari, bir araca yükleyerek basladigi performans yolculugunu, Erzincan’a geldiginde baska bir süreçte devam ettirdi. Yikilmis bina enkazlarinin içinden alinan pencere, perde, demir, kepenk ve beton gibi evle ve çesitli mekanlarla bütünlesen esyalari, Erzincan’in merkezinde tasiyarak performansina devam etti. Performansin ardindan bu esya ve malzemelerle, Baris Manço Parki’nda alan kurgu/enstalasyon çalismasi gerçeklestirdi. Gerçeklestirdigi performans ve enstalasyonla; 100 yilin en büyük felaketi olarak adlandirilan afeti yasamis bu bölge ve 1992 yilinda gerçeklesen Erzincan depreminin yasandigi bölge arasinda duygusal ve fikri bir baglantiyi içeren göndermelerle sanat bir dili olusturdu.

Prof. Dr. Mehmet Kavukçu yaptigi açiklamada su ifadeleri kullandi: "Deprem ülkemizde oldugu gibi hatta bütün dünyada ki insanlarin özellikle de kendi insanlarimizi derinden etkileyen bir olay. Sarsici bir olay ki Erzincanlilari da derinden etkileyen bir olay. Erzincan’da daha önce ki yasanmisliklar üzerine bina ettigimizde olayi çok daha farkli bir boyuta, çok daha etkili derin acilar ve sancilar uyandiran bir boyut tasiyor. Hatay’da, Maras’ta, Adiyaman’da, Antep’de ülkemizin 11 güzide ilinde olan bu deprem bir sanatçi olarak, bir insan olarak beni de derinden etkiledi. Ben bu süreçte kendi çapimda bir takim projeler gelistirdim. Bazi fikri unsurlar üzerinden kavramlar üzerinden hareketle eskizler olusturdum. Hatay’da enkazlardan toplayabildigim bir takim objeleri tasiyabildigim kadariyla çünkü orasi disaridan gördügümüz, ekranlardan gördügümüz, izledigimiz yada fotograflardan gördügümüz kadar degil inanilmaz bir derinlikte aci veren, üzüntü veren, sarsici bir boyut var orada. O boyuta bizzat dokunmak istedim. Onun için oradan aldigim, topladigim enkazlardan seçtigim objelerle bunlar enkaz ürünü ama bunlari bir sanat eserine dönüstürmek, bir çagdas dille onlari halkimiza ulastirmak, insanlara onlarin üzerinden, bu objeler üzerinden, bu esya ve malzemeler üzerinden mesaj vermek hem de hatirlatmak ki Erzincan 13 Mart 1992’de en son depremi yasamisti ki biz 1939 depremini de büyüklerimizden hatiralari dinleyerek onun büyüklerimizde olusturdugu derin yaralar bizler de de derin izler olusturmustu. Aslinda benim için bir mitoloji olmustu. Insanlarin gelip buna dokunmalarini istiyorum. Yaklasip daha yakin planda da izlemelerini istiyorum. Olusturdugumuz kisa bir metni okuyup sadece bir hatirlatma, onlara sadece bir kapi açma babinda ki bir metni okuyup belki de kendilerinde çok daha derin etkiler uyandiracak, kendi bireysellikleri üzerinden hareket etmelerini istiyorum. Ama insana ulasmak, hatirlatmak özellikle Hatay’dan Erzincan’a duygusal ve fikri iletisimi saglamak istedim. Özellikle bunun üzerinde çok durdum. Hatay’dan Erzincan’a büyük yüzyilin felaketini Erzincan’da anlatirken, objeleri bizzat tasiyarak anlatirken, bizzat objelerin dili ile anlatirken duygusal ve fikribir iletisim pesindeydim. 13 Mart 1992 depreminin yil dönümü. Erzincan depremin etkilerini yasayan, aciyi en iyi bilen illerden biri."