Saz Aşkıyla Yanıp Tutuşuyor

Adıyaman merkeze bağlı Yazıbaşı (Azikan) köyünde ikamet eden ve 7 yaşından bu yana saza aşık olan 55 yaşındaki Hüseyin İsot, küçük yaşlarda köyde topladığı tomrukları el aletleriyle oyup şekillendirmeye çalıştı. Hüseyin İsot kimseden yardım almadan, bulduğu tomrukları bağlamaya çevirmek için yıllar boyunca uğraştı. Kırarak, dökerek ve parçalayarak saz yapımını öğrenen İsot, son 20 yıldır evinin alt katında kendi imkanlarıyla yapmış olduğu 4 metrekarelik alanda el aletleriyle üretim yapmaya başladı.

Küçük yaşta saza olan sevgisinden dolayı 20 yıldır saz üretimi yapan İsot, ürettiği bütün sazları teknolojiden faydalanarak yapmadığını ve hepsini el aletleriyle ürettiğini söyledi.



Ekonomik nedenlerden dolayı el aletleri kullandığını söyleyen İsot, dut ağacından yaptığı sazlar için son 20 yıldır kent merkezinde fırıncıların yakmak istediği tomrukları kullandığını vurguladı. Hüseyin İsot, “Benim hobimdi saza ilgim vardı. Bizler şehir merkezine uzak olduğumuz için ve o zamanın koşullarıyla saz alma ekonomimiz yoktu. Ben bunu uğraşarak, dökerek, kırarak, parçalayarak yaptım. Son 20 senedir, aktif olarak saz yapmaya başladım. Yaptığım sazları da kimseden destek almadan, sazın bütün donanımını kendim yapıyorum. Dut oyma yapıyoruz. Ben evimin altında 4 metre karelik bir atölye açtım. Teknolojinin nimetlerinden de yararlanmıyorum, kesinlikle öyle bir imkanında yok, ekonomik nedenlerden dolayı. El takımlarıyla tomruğu oyup bu duruma getiriyoruz. Boş gezmeyi sevmem, saz ile uğraşıyorum. Kış aylarında özellikle saz yapıyorum. Bu tamamen benim hobim, aşk için, muhabbet için bu işi yapıyorum. Bizim köyde ben dut kesmiyorum. Adıyaman’a giderek odun pazarlarında ya da fırınlarda kesilen tomrukları alıyorum. Canlı ağaca da kıymıyorum. O hazır kesilmişi buraya getirip tomruk haline getirip, şekillendirip saza dönüştürüyorum” diye konuştu.

Hüseyin İsot, tek başına üretimini yapmış olduğu sazlarla, kendisini ziyaret eden kişilere türküler de söylüyor.