Uluslararası Libya Konferansı

Tobruk merkezli Temsilciler Meclisi tarafından desteklenen General Halife Hafter, İtalya'da düzenlenen Uluslararası Libya Konferansı'nda, Ulusal Mutabakat Hükümeti (UMH) Başkanlık Konseyi Başkanı Fayiz es-Serrac ve diğer bazı liderlerin katıldığı gayriresmi toplantının ardından, ana oturumlara katılmadan konferansı terk etti.

Libya medyasında yer alan habere göre Hafter, İtalya Cumhurbaşkanı Giuseppe Conte'nin ara buluculuğunda Serrac ile görüştükten sonra konferansın ana oturumlarına katılmadan Palermo'dan ayrıldı.

Yaklaşık iki saat sürdüğü belirtilen Serrac ve Hafter'in görüşmesine bazı uluslararası liderler de katılmıştı.

Konferansa Türkiye'yi temsilen katılan Cumhurbaşkanı Yardımcısı Fuat Oktay, Türkiye'nin "derin hayal kırıklığıyla" Libya Konferansı'ndan çekildiğini kaydetmiş, "Bu sabah bazı taraflar arasında düzenlenen gayriresmi toplantı ve bunların Akdeniz bölgesindeki başlıca aktörler olarak sunulması, bizim şiddetle karşı çıktığımız çok yanıltıcı ve zarar verici bir yaklaşımdır." demişti.

- Libya'da siyasi krizin arka planı

Afrika'nın en büyük petrol rezervlerine sahip Libya'da 42 yıllık Kaddafi dönemi, 17 Şubat 2011'de başlayan ayaklanmaların ardından NATO müdahalesiyle sona erdi. Ancak rakip siyasi otoritelerin neden olduğu istikrarsızlık, geçiş dönemindeki başarısızlıklar ve silahlı grupların yol açtığı şiddet nedeniyle ülke 7 yıldır huzura kavuşamadı.

Libya'da 2014'te gerçekleşen tartışmalı seçimlerin ardından başkent Trablus ile doğuda Tobruk kentinde rakip siyasi otoriteler ortaya çıktı.

BM aracılığıyla Fas'ın Suheyrat kentinde Aralık 2015'te imzalanan anlaşmanın sonucunda göreve gelen UMH, uluslararası meşruiyete sahip olarak başkentte bulunuyor. Ancak UMH, kendi güvenliği için iş birliği yaptığı milislerin üzerinde otorite sağlayamıyor ve zaman zaman güvenlik krizi sarmalına giriyor.

Doğuda ise Libya Ulusal Ordusu isimli silahlı gruba liderlik eden Halife Hafter ve Tobruk Temsilciler Meclisi yer alıyor. Hafter, tüm ülkenin kontrolünü eline alacağı bir yönetim arzuladığını saklamıyor.

Trablus-Tobruk ayrımı ülkenin kurumları arasında çekişmeye yol açıyor. İki ayrı merkezin meşruiyet için yarıştığı, rakip ulusal petrol şirketleri ve rakip merkez bankaları gibi kurumlar, güvenlik yönünden sıkıntıdaki ülkenin istikrarını daha da zora sokuyor.