'Anne olmak fedakarlık ister' - GAZİANTEP

"Anne olmak fedakarlık ister" - GAZİANTEP - Ayten Saymen'in kızı Damla ile oynaması - Damlanın fizik tedavi görmesi - Anne Saymen'in konuşması - Eğitmen Aylin Arslan'ın konuşması"Anne olmak fedakarlık ister" - Gaziantep li 3 çocuk annesi Ayten Saymen, kendini, 5,5 yaşındaki omurilik hastası kızının tedavisine adadı - Vaktinin büyük kısmını Damla'ya ayıran genç kadın, küçük kızının yürüyebilmesi ve kendi ayaklarının üzerinde durabilmesi için evi ile fizik tedavi merkezi arasında mekik dokuyor - Ayten Saymen: - "Vaktimin çoğunu Damla ile geçiriyorum. Kendim için özel bir şey yapamıyorum. Anne olmak fedakarlık ister"GAZİANTEP (AA) - FERİDE PELİN İNAL - Gaziantep 'te 37 yaşındaki 3 çocuk annesi Ayten Saymen, hayatını, en küçük çocuğu, beş buçuk yaşındaki spina bfida (omirilik) hastası kızı Damla'nın iyileşmesine adadı.Vaktinin büyük bir kısmını Damla ile geçiren ancak diğer çocuklarını da ihmal etmeyen Saymen, küçük kızını, yürüyebilmesi için rehabilitasyon merkezlerinde fizik tedaviye götürüyor.Saymen, kızının yürüyebilmesi ve kendi ayaklarının üzerinde durabilmesi için evi ile fizik tedavi merkezi arasında mekik dokuyor.Kızıl uzun saçlarıyla dikkati çeken Damla, annesinin gayretlerini boşa çıkarmamak için büyük çaba sarf ediyor.Anne Ayten Saymen, AA muhabirine yaptığı açıklamada, hayatının merkezinde Damla'nın olduğunu belirterek, hiçbir şeyin kendisine zor gelmediğini söyledi.

Ev hanımı olduğunu anlatan Saymen, "Üç çocuk annesiyim. Damla en küçükleri. Vaktimin büyük çoğunluğunu onunla geçirmeye çalışıyorum. Ben olmadan hiçbir işini göremiyor. Beş buçuk yaşında ama bebek kadar küçük. Kasları zayıf olduğu için ayakta durmakta, yürümekte zorlanıyor." dedi.
Kızının rahatsızlığını hamileyken öğrendiğini ifade eden Saymen, doktorların söylediklerine ilk başlarda inanmak istemediğini ancak sonradan durumu kabullendiğini vurguladı. - "İnsanların kızımla ilgili sözleri ağır geliyor"Her şeye rağmen çocuğunu dünyaya getirme kararı aldığını belirten Saymen, şöyle konuştu:"Çok zor bir süreç yaşadım. İnanmak istemiyorsun. 6 - 7 hastane dolaştım. Herkes aynı şeyleri söyleyince kabullenmek durumundaydım. Aldırmam gerektiğini söylediler ama ben kabul etmedim. Onun yaşamaya hakkı vardı. İlk doğduğunda çok küçüktü. Onu elime almaya bile korkardım. Kızımla fazla dışarı çıkamıyoruz. İnsanların sözleri ağır geliyor, 'Kambur mu, ne rahatsızlığı var, görüntüsü neden farklı?' gibi sorular soruyorlar. 10 ve 11 yaşındaki diğer çocuklarım kendilerini idare edebiliyor. Ben de vaktimin çoğunu Damla ile geçiriyorum. Kendim için özel bir şey yapamıyorum. Anne olmak fedakarlık ister. Bu durumdaki çocuklara zaman ayırmak gerekiyor." - "Damla adım attıkça annesi mutluluktan uçuyor"Fizik tedavi eğitmeni Aylin Arslan, Damla ile 3 yıldır birlikte çalıştıklarını, ilk geldiğinde oturmakta bile zorlandığını belirterek, ilk başladığında oturma ve yürüme eylemi olmayan küçük kızın annesinin azmi sayesinde ilerleme katettiğini söyledi.

"Fizik çalışmalarımız ve annesinin desteğiyle kızımızı yürüyebilir hale getirdik. Haftanın 3 günü geliyorlar. Hiç devamsız yapmıyorlar. Annesi hasta bile olsa kızının dersi aksamasın diye geliyor" diyen Arslan, burada öğrendiklerini annesinin evde de tekrarladığını belirterek, "Damla adım attıkça annesi mutluluktan uçuyor. Damlanın ilerlemesinde annesinin çok büyük emeği var." diye konuştu.