Artık telefondaki filtreler bile yüzü için yetersiz kalıyor

Sibel oflas detay
-yüzündeki kanser hücreleri
-Yüzündeki yaralar detay
-kesilen kolu detay
-Sibel Oflas resim çekinmesi
-Uygulama kullanması
-Sibel Oflas röp.
-Detaylar

( ANTALYA -ÖZEL)- Hastalığına tek moral fotoğraf filtresiydi artık o da işe yaramıyor- Tedavisi olmayan bir çeşit cilt kanserine yakalanan 45 yaşındaki Sibel Oflas’ın yüzünü tekrar kanser hücreleri sardı- Cep telefonundan filtre uygulamalarıyla yaralarını silerek moral bulabilen kadın, yaraların artması ve büyümesinin ardından filtrelerin de işe yaramadığını söyledi- “Artık fotoğraf çekinmek istemiyorum” ANTALYA

- Güneş ışınlarına maruz kaldıkça vücudunda DNA mutasyonu gerçekleşerek kanser hücreleri hızla yayılan ve bu yüzden de uzuvları tek tek kesilen 45 yaşındaki Sibel Oflas’ın yüzünü tekrar kanser hücreleri sardı. Moral bulmak için yüzündeki yaraları cep telefonundaki filtre programı yardımıyla silebilen Oflas, yaraların artmasıyla birlikte programların dahi işe yaramamasına üzüldüğünü söyledi.

Oflas, “Artık fotoğraf çekinmek istemiyorum” dedi.
Antalya’da yaşayan 45 yaşındaki Sibel Oflas 8 yaşından beri ’epidermodisplazya verrüsiformis’ adı verilen deri hastalığıyla mücadele ediyor. Nadir görülen hastalık sonrası yaşı ilerledikçe Oflas’ın yaraları güneş ışığının etkisiyle kansere dönüştü. Yüzü neredeyse tamamen yarayla kaplanan talihsiz kadının 2 yıl önce kulağının ve yanağının bir bölümü operasyonla alındı. Son olarak sağ eline yayılan kanser hücreleri ilk etapta 2 parmağını, ardından tüm kolunu sardı. Acılara dayanamayan Oflas, gittiği hastanede elinin kesilmesi gerektiğini, aksi takdirde kanserin iç organları da tehdit edilebileceği bilgisini aldı. Acilen ameliyat masasına yatırılan Oflas’ın eli, bilek bölümünden kesilerek ampute edildi. Ardından kanserin yüz ve vücudunun diğer bölgelerinde yayılmasına engel olunamayınca kemoterapi kararı alındı. Yaklaşık 1 yıl boyunca kemoterapi tedavisi gören Oflas’ın 1-2 ay kadar yüzündeki hücreler yok olsa da, daha sonrasında tekrar yayılmaya başladı.
Sol kolu kesildiSon olarak kanser hücrelerinin sol kolunu kaplamasıyla acı çekmeye başlayan Oflas, korona virüs salgını yüzünden hastanede tedavi göremedi. Kolunun videosunu doktoruna gösteren Oflas için kolunun omuz bölümünden kesilmesi gerektiği söylendi. Acısını dindirmek için teklifi kabul eden Oflas’ın sol kolu omuz bölgesinden kesildi.Yüzünü pürüzsüzleştirip moral buluyorduOflas, daha önce vücudunu saran kanser hücrelerinin kesilerek alınması ve gördüğü kemoterapi tedavisi sonrası bir çok yaradan kurtuldu. Ancak hücreler tekrar mutasyona uğrayarak son günlerde artmaya başladı ve daha önce kurtulduğu yaraların bir çoğu Oflas’ın yüzünde tekrar çıktı. Fotoğraf çekinip bilgisayardan kullandığı fotoğraf programlarıyla yüzünü pürüzsüzleştiren Oflas, kolunun kesilmesiyle de bunu yapamaz hale geldi. Oflas, cep telefonundaki bazı filtre programlarıyla yaralarını yok etmeye çalışsa da başarılı olamadı.“Filtreler yetersiz kalıyor”Yüzünde kanserin oluşturduğu yaraları daha önce programlar sayesinde kaldırabildiğini ifade eden Oflas, şuanda yaraların artması üzerine programların işe yaramadığını söyledi.

Filtreler sayesinde çekindiği fotoğraflarla moral bulduğunu dile getiren Oflas, “Bu beni mutlu ediyordu. Kolum kesildikten sonra artık telefondaki filtrelerle bunları yapmaya çalıştım ama filtreler maalesef yetersiz kalıyor. Benim yaralarım yüzümü kaplamış durumda ve o kadar çok ki, filtreler bile bunu silemiyor. Bu da beni üzüyor. Artık eskisi kadar fotoğraf çekinmek istemiyorum. Önceden siler siler koyardım. Bana moral oluyordu. Belki saçma bulur bazı insanlar ama yaşamadan bilinmez.” dedi.
“Tedavi seçeneğim kalmadı”Şuanda tedavi göremediğini de sözlerine ekleyen Oflas, şunları söyledi:“Tedavi seçeneğim kalmadı çünkü. Kader, kısmet şeklinde devam ediyorum. Bir yerlerde muhakkak bir seçenek vardır. Cilt kanserimin tedavisi olmasa bile, bu kanserlerin yavaşlatılması, bu yaraların iyileştirilmesi Yani yaşam kalitemin biraz daha yükseltilmesi için yapacak bir şeyler mutlaka vardır, bunlara ben ulaşamıyorum diye düşünüyorum. Hala içimde büyük demeyim ama küçükte olsa bir umut var. Onu kaybetmemeye çalışıyorum.”