Aşık Veysel'in doğumunun 124. yılı - SİVAS

- Aşık Veysel'in Mezarından görüntüler - Aşık Veysel'in müzeye dönüştürülen evinden detaylar - Ziyaretçilerden görüntüler - Köylülerden Memduh Süzer'in açıklaması - Köylülerinin türkü söylemesi - Köylülerden Şadiye Hür'ün konuşmasıSİVAS (AA) - Sivas 'ın Şarkışla ilçesine bağlı Sivrialan köyü sakinleri, doğumunun 124. yılında halk ozanı Aşık Veysel Şatıroğlu'nu unutmadı.Ozanının yaşamını yitirdiği ve daha sonra müzeye dönüştürülen evde bir araya gelen Veysel'in köylüleri, komşuları ve akrabaları, türküler okudu, anılarını anlattı. Aşık Veysel'in mezarını ziyaret eden köylüler, burada dua okudu.Köylülerden Memduh Süzer (66), AA muhabirine yaptığı açıklamada, "Aşık babanın mekanında insanlar toplanır, Aşık baba onlarla insan odaklı sohbet eder, ülke meselelerini konuşur, tartışırdı." dedi.
Bu sohbetlerde Veysel'in telkinleriyle küskünlüklerin giderildiğini, kırgın olan köylülerin barıştırıldığını anlatan Süzer, "Aşık Veysel, halk ozanı, ziraat mühendisi, inşaat mühendisi, halk bilimci, sazın sözün ustası bir insan, rol model olmuş büyük bir ozandı. Yaptığı işlerde hep örnek olmuştur. Çevrede barışı sağlamıştır." ifadelerini kullandı.Ozanın ırkçılığa, mezhepçiliğe şiddetle karşı çıktığını vurgulayan Süzer, Veysel'in, Mustafa Kemal Atatürk ve cumhuriyet sevdalısı olduğunu dile getirdi.Köylülerden Şadiye Hür (53) de Aşık Veysel öldüğünde çocuk yaşta olduğunu belirterek, şunları dile getirdi:"Aşık babayla bizim bakkal ortaklığımız vardı. Sürekli bize gelir giderdi. Bir gün bize geldi, biz küçüğüz, oyun oynuyoruz. Eski eşi Esma bizde kalıyordu. Aşık Veysel kapıyı açınca o ayağa kalktı, gidecekti. Aşık Veysel de 'Otur, otur bir şey sorup gideceğim.' dedi.
Biz de öyle söyleyince güldük, niye güldüğümüzü sordu, biz de gözünün görmediğini söyledik. 'Benim gözüm görmüyor ama hissiyatım var, onun orada oturduğunu biliyorum.' dedi.
"