Baba yadigarı fotoğraf makinesine gözü gibi bakıyor - BARTIN

- Fotoğraf makinesinden görüntü - Mehmet Yılmaz ile röportaj - Detay görüntüler - Bartın 'ın Ulus ilçesinde yaşayan 61 yaşındaki emekli Mehmet Yılmaz, babasının uzun yıllar "anı ölümsüzleştirdiği" yarım asırlık fotoğraf makinesini özenle koruyarak, geçmişin izlerini canlı tutmaya çalışıyor - Mehmet Yılmaz: - "Babam bu makineyi satın aldığında ilkokul 4. sınıfa giden bir çocuktum. İlk fotoğrafı babamla çektik. İşi öğrenince bizim elimizden makine düşmez oldu" - "Bu makinenin bendeki manevi yeri çoktur. O zaman çalıştık, bu makineyle geçimimizi sağladık. Yaşadığım sürüce fotoğraf makinesini saklayacağım"BARTIN (AA) - YALÇIN ÇELEN - Bartın 'ın Ulus ilçesinde yaşayan 61 yaşındaki emekli Mehmet Yılmaz, babasının yarım asırlık fotoğraf makinesine gözü gibi bakıyor.Yılmaz, babasının 1967 yılında aldığı ve uzun süre geçimini sağladığı fotoğraf makinesini özenle koruyor.Uzun yıllar babasıyla köylerde fotoğrafçılık yaparak geçimini sağlayan Yılmaz, anılarını biriktirdiği fotoğraf makinesini evinde muhafaza ederek anılarını canlı tutmaya çalışıyor. - "İş öğrenince elimizden makine düşmez oldu"Yılmaz, AA muhabirine yaptığı açıklamada, fotoğraf makinesinin bugün maddi değeri olmasa da kendisi için manevi değerinin yüksek olduğunu söyledi.

Merhum babasının fotoğraf makinesini 1967 yılında satın aldığında ilkokul 4. sınıf öğrencisi olduğunu aktaran Yılmaz, "Rahmetli babam Mısır Çarşısı'nda makineyi görüyor, 'ben bununla köyde iş yaparım' diyerek alıp köye götürüyor. Babam bana 'Oğlum, senle bu işi yapalım' dedi.
İlk fotoğrafı babamla çektik. İşi öğrenince elimizden makine düşmez oldu." diye konuştu.
Yılmaz, 1970'li yıllarda nüfus cüzdanlarının değişimi sırasında çok iş yaptıklarını anlatarak, "O yıllarda bir makine yetmedi, ikinci makineyi aldık. Dönüşümlü olarak civar köylerde fotoğraf çektik. Onun için bu makinenin bendeki manevi yeri çoktur. O zaman çalıştık, geçimimizi sağladık. Yaşadığım sürece fotoğraf makinesini saklayacağım." dedi.
Yaklaşık 20 yıl fotoğraf çekerek geçimini sağladığını ve bu sayede gurbete gitme ihtiyacı hissetmediğini dile getiren Yılmaz, daha sonra teknolojik gelişmelere bağlı fotoğraf makinelerinin gelişmesi nedeniyle mesleği bırakıp İstanbul'a gittiğini kaydetti.
Burada yaklaşık 20 yıl bir deri fabrikasının deposunda çalıştığını belirten Yılmaz, emekli olduktan sonra baba ocağına döndüğünü söyledi.

Yılmaz, torunlarının da yarım asırlık fotoğraf makinesine meraklı olduğunu ifade ederek, kendisinden sonra onların baba yadigarına sahip çıkmasını istediğini sözlerine ekledi.