'Kanadı Kırık Melek' tek parmağıyla hayata tutunuyor - SAKARYA

"Kanadı Kırık Melek" tek parmağıyla hayata tutunuyor - SAKARYA - Rukiye Türeyen ile röportaj - Anne Fatma Türeyen ile röportaj - Detaylar"Kanadı Kırık Melek" tek parmağıyla hayata tutunuyor - Küçükken geçirdiği hastalık sonrası yatağa bağımlı yaşayan ve vücudunda sadece tek parmağını kullanabilen Rukiye Türeyen, yazdığı ilk kitabın geliriyle annesine ev, hazırlıklarını sürdürdüğü ikinci kitabının geliriyle de rehabilitasyon merkezi açabilmenin hayalini kuruyor - Rukiye Türeyen: - "Engelliye asla engel yok, yeter ki istek olsun isteyin yeter. Engelli arkadaşlara sesleniyorum, kendilerini eve kapatmasınlar içlerinden ne geliyorsa onu yapsınlar. Ben tek parmağımı kullanabiliyorum, tek parmağımı kullanarak bir kitap çıkardım" - "İlk kitabımın gelirimden anneme oturduğumuz evi almak istiyorum. Bol bol kitap alsınlar ki ben de anneme ev alayım. En büyük hayalim anneme ev almak sonra da engelliler için bakım evi, rehabilitasyon merkezi kurmak"SAKARYA (AA) - Sakarya 'da üç aylıkken geçirdiği ateşli hastalık sonucu vücudunda işaret parmağı dışında hiçbir yerini oynatamayan Rukiye Türeyen (38), tek parmağıyla yazdığı ilk kitabının geliriyle annesine ev almayı, hazırlıklarını sürdürdüğü ikinci kitabıyla da rehabilitasyon merkezi kurmayı hedefliyor. Sakarya 'nın Karapürçek ilçesinde yaşayan ve henüz üç aylıkken yakalandığı menenjit hastalığı sebebiyle yüzde 98 engelli olan Türeyen, konuşabiliyor ve sadece tek parmağını kullanabiliyor.Yaşadığı zorluklara rağmen yaşama sevincini hiç kaybetmeyen Türeyen, annesinin yardımıyla kendi kendine okuma yazmayı ve bilgisayar kullanmayı öğrendi. Kitap yazmaya 4 yıl önce karar veren Türeyen, gece gündüz tek parmağını kullanarak "Kanadı Kırık Meleğin Kanadına Takılanlar" kitabını tamamlamayı başardı. Kendi yaşadığı zorlukları kaleme alarak geniş kitlelere ulaşmayı amaçlayan Türeyen, kitabının geliriyle kendisinin eli kolu olan annesine ev almayı istiyor.Sosyal medya kullanıcılarından da destek gören ilk kitabının yayınlanmasının ardından ikinci kitabını yazmaya başlayan Türeyen, bu kitabının geliriyle de rehabilitasyon merkezi kurarak kendisi gibi engelli olanlara yardım etmenin hayalini kuruyor. - "Tek parmağımı kullanarak bir kitap çıkardım"Rukiye Türeyen, AA muhabirine yaptığı açıklamada, engelli arkadaşının yazarlık yaptığını öğrenince "Ben de yazabilirim" diyerek kitap yazmaya başladığını söyledi.

Kendisi gibi engellilere tavsiyelerde bulunan Türeyen, "Engelliye asla engel yok, yeter ki istek olsun isteyin yeter. Engelli arkadaşlara sesleniyorum, kendilerini eve kapatmasınlar içlerinden ne geliyorsa onu yapsınlar. Ben tek parmağımı kullanabiliyorum, tek parmağımı kullanarak bir kitap çıkardım. Sağ olsun Fahrettin Yüksel Bey yardım etti, hayalimi gerçekleştirdi, bana destek olduğu için teşekkür ediyorum."Türeyen, şimdi ikinci kitabının hazırlıklarını yaptığını, dört hikayeyi bitirdiğini dile getirdi.Vatandaşlardan kitaplarını almasını isteyen Türeyen, "İlk kitabımın gelirimden anneme oturduğumuz evi almak istiyorum. Bol bol kitap alsınlar ki ben de anneme ev alayım. En büyük hayalim anneme ev almak sonra da engelliler için bakım evi, rehabilitasyon merkezi kurmak." dedi.
Sanatçı Haluk Levent'e kitap satışında destek olduğu için teşekkür eden Türeyen, oyuncu Erkan Petekkaya, Oktay Kaynarca ve Emre Kınay'ı çok sevdiğini onlardan da destek beklediğini ayrıca ziyaretine beklediğini aktardı. - "Hayat dolu hiç karamsar değil"Anne Fatma Türeyen de 3 aylıkken ateşli hastalık geçiren kızını hastanelere götürdüklerini ancak derdine çare bulamadıklarını belirterek, "Bedeni böyle kalacak ama aklı yerinde olacak dediler. Devamlı yatalaktı. Oturtmaya, yürütmeye uğraştık olmadı. Bakımını ben yapıyorum." diye konuştu.
Hayatı zorluklarla dolu kızının isyankar olmadığını, aksine çok azimli ve hayat dolu olduğunu vurgulayan Türeyen, en azından konuşup ihtiyacını söyleyebildiği için Allah'a şükrettiğini dile getirdi.Kızına harfleri gösterdikten sonra kendi kendine okuma yazmayı öğrendiğini anlatan Fatma Türeyen, şunları kaydetti:"Oturmuş olsaydı en azından tekerlekli sandalyeyle okula götürürdük ama evde kendi kendine söktü. Benim bir yönlendirmem olmadı zaten bir yanına yatıp yazıyor. Ağrısı olduğu için uğraşma dedim ona ama 'Ben kitabımı yazacağım.' dedi.
Ödül aldığı şiirleri var, yazmayı, okumayı seviyor. Sabahlara kadar yazı yazıyor. Kalkıp bakıyorum Rukiye uyanık yazı yazıyor. 'Kızım bırak şimdiye kadar evimiz olmadı şimdiden sonra olmasa da olur.' dedim. Vazgeçmedi, yazdı ve kitabını çıkardı. İnşallah satılır, yavrum sevinir. O tek parmakla kitap yazdı. Bazen bunaldığımızı gördüğünde 'Beni örnek alın, siz en azından dışarıya çıkıp bir hava alırsınız' diye bize akıl veriyor. Hayat dolu hiç karamsar değil. Babası vefat edince artık o benim arkadaşım oldu."