KIRKLARELİ - Annesi 'cennet kuşu' diyerek sevdiği engelli oğluna 'gözü gibi' bakıyor

KIRKLARELİ - Annesi "cennet kuşu" diyerek sevdiği engelli oğluna "gözü gibi" bakıyor - Engelli çocuk ve annesi - Anne Nebahat Selçuk ile röportajAnnesi "cennet kuşu" diye sevdiği engelli oğluna gözü gibi bakıyor - Kırklareli 'nde yaşayan Nebahat Selçuk, yaklaşık 30 yıldır büyük bir şefkatle baktığı zihinsel ve bedensel engelli oğlunun yanından bir an olsun ayrılmıyor - Anne Selçuk: - "Ben onu doyurmadan kahvaltı dahi yapmıyorum. O, Allah'ın bana verdiği bir lütuf"KIRKLARELİ (AA) - ÖZGÜN TİRAN - Kırklareli 'nde yaşayan 52 yaşındaki Nebahat Selçuk, yatağa bağımlı zihinsel ve bedensel engelli oğlu Birkan'a 30 yıldır şefkatle bakıyor.Selçuk, doğumundan 6 ay sonra oğlu Birkan'ın hal ve hareketlerinden şüphelenerek gittiği hastanede, engelli olduğunu öğrendi.Yürüyemeyen, göremeyen ve yatağa bağımlı kalan zihinsel engelli oğluna, yaklaşık 30 yıldır "gözü gibi" bakan anne Selçuk, eşinden ayrılması nedeniyle de hem annelik hem babalık yapıyor."Cennet kuşu" diye sevdiği oğlunun yanından bir an olsun ayrılmayan Selçuk, devletin engelli desteğiyle geçimini sağlamaya çalışarak verdiği mücadeleyle örnek oluyor.Selçuk, AA muhabirine yaptığı açıklamada, bir engelli annesi olduğu için kendisini çok şanslı hissettiğini söyledi.

Oğluna bakarken bir gün olsun "of" demediğini belirten Selçuk, "Her sabah uyandığımda oğlumun yatağına koşup kalbini dinliyorum. Benim için hayat oğlumla güzel. Allah bana ömür versin ki ona bakayım." dedi.
Selçuk, oğluyla çok keyifli vakit geçirdiğini, dünyasının oğlunun üzerine kurulu olduğunu dile getirdi.Oğluna, "Allah iyi ki seni bana verdi'', ''canımsın'' ve ''sen çok tatlısın'' diyerek şefkatle yaklaştığını ifade eden Selçuk, "Benim çocuğum sevgiyle yaşıyor. Ben onu doyurmadan kahvaltı dahi yapmıyorum. O, Allah'ın bana verdiği bir lütuf. Onsuz yaşayamam." diye konuştu.
Selçuk, kızının karne getirdiği zamanlarda ve oğlunun askerlik döneminde çok üzüldüğünü vurgulayarak, şöyle konuştu:"Okul zamanı çok yıkılıyorum. Ablası karne getirdiğinde karnesine iki gün bakamıyordum. Çünkü 'oğlum da karne getirecek' diye düşünüyordum. Asker düğünlerinde burukluk yaşadım. Yıkıldığım üzüldüğüm zamanlar oluyor ama hiçbir zaman isyan etmiyorum. Kimi anneler var çocuklarını çöpün içine bırakarak terk ediyor. Benim dünyam evladımın üzerine kuruldu. Ben onlarla nefes alıyor onlarla nefes veriyorum. Engelli annesi olmak çok ayrı bir duygu. Biri çocuğuna bağırdığında ben çok kızıyorum. İnancım kuvvetli olduğu için sabrımda çok kuvvetli."