Ebeler, Hayat Kurtarırken Hayata Küsüyor
Sağlık-Sen Genel Başkanı Metin Memiş, anne ve bebek ölümlerinin azalmasında önemli bir paya sahip ebelerin, hayat kurtarmalarına karşın çalışma şartları ve ekonomik sebeplerle tükenmişlik içinde olduklarını söyledi.
21-28 Nisan Ebeler Haftası sebebiyle bir açıklama yapan Metin Memiş, ebelerin sorunlarına dikkat çekti ve taleplerini kamuoyuyla paylaştı.Vekil ebe hemşirelerin kadro talebinin karşılanması, ebelerin kendi kadrolarında istihdam edilmesi, uzman ebelik kadrosunun verilmesi gibi talepleri de dile getiren Metin Memiş, sağlık çalışanlarının çözüm bekleyen temel sorun ve taleplerinin ebeler için de geçerli olduğunu hatırlattı. Yıpranma payı verilmesi gerektiğini dile getiren Metin Memiş, ek ödemelerin emekliliğe yansıtılmasını da istedi.
Ebelerin, kurumlarda hemşire ile aynı birimlerde (yoğun bakım, ameliyathane, diyaliz, acil vb.) çalıştırıldığını ifade eden Metin Memiş, “Ebeler, o birimlerde çalıştıkları halde o birimi ilgilendiren eğitim ve sertifika programlarına katılamamaktadır. Ebelerin de bu eğitim ve sertifika programlarına katılmaları sağlanmalıdır” dedi.
Sağlık hizmetlerinde 2003 yılında yüzde 39,5 olan vatandaş memnuniyet oranının yüzde 76’ya çıktığını hatırlatan Metin Memiş, “Sağlık-Sen tarafından Sağlıkta Dönüşüm Programı Değerlendirme Raporu hazırladık. Burada yer alan verilere göre Türkiye’de 2002 yılında bebek ölüm hızı binde 31,5 iken 2011 yılında binde 6,97 (AB ortalaması binde 4,0) olmuştur. Bu da göstermektedir ki yıllar itibariyle Türkiye’de bebek ölüm hızında önemli iyileşmeler söz konusu olmuştur. Bunun yanı sıra Türkiye’de anne ölüm hızı, 2006 yılında 100.000 canlı doğumda 30,93 iken 2011 yılı için 100 bin canlı doğumda 15,92 olarak kaydedilmiştir” şeklinde konuştu.
Metin Memiş, elde edilen başarılarda önemli bir paya sahip ebe ve hemşirelerin sorunlarına yönelik yaptıkları araştırma raporundan çıkan sonucun ise çalışanlardaki tükenmişliği ve çalışma şartlarındaki memnuniyetsizliği ortaya koyduğunu söyledi.
Memiş, çalışma koşullarından memnun olmayançalışan oranının yüzde 82,47, çalışma koşullarını bir önceki yıldan daha kötü olarak değerlendirenlerin oranının ise yüzde 47,24 olarak gerçekleşmesinin düşündürücü olduğunu kaydetti.
Memiş, konuşmasını şu şekilde sürdürdü: “Eldeki tüm bulgular birlikte değerlendirildiğinde, ebelerimizin çalışma şartlarının iyileştirilmediği, çalışma şartlarından memnun olmadıkları, mesleği isteyerek seçmiş olmalarına rağmen (yüzde 70,11), fırsatları olsa bu durumu değiştirmek istedikleri (yüzde 68,06), ekonomik sıkıntılar sebebiyle aile içinde ve psikolojik olarak sıkıntılar yaşadıkları (yüzde 40,29), kendilerine (yüzde 87,95) ve ailelerine (yüzde 81,28) yeterince zaman ayıramadıkları, sosyal hayatlarının yok olduğu (yüzde 81,2) ve bütün bunların yaşam kalitelerini (yaşam kalitelerinden memnun olmayanların oranı yüzde 74,39) ve memnuniyetlerini düşürerek tükenmişliğe yol açtığı görülmektedir. (Tükenmişlik oranı yüzde 25,52)Sağlık sistemini birey boyutunda incelediğimizde, yaşam kalitesinin ve hayat memnuniyetinin etkilediği değişkenlerin hepsinin bir arada ele alınması gerektiği ortaya çıkmaktadır. Bir zincirin halkası gibi, halkalardan biri kırıldığında tüm zincir zarar görmektedir.”
